Alp d´Achmea: Stefanie Komduur

Inmiddels zit ik nu achter een laptop, in een legertent, geplaatst in bocht 7. Een erge gezellige bocht, veel publiek, muziek is volop aanwezig, de zon brand ook goed en vele fietsers die hier langskomen nemen de tijd voor een flesje water of energiedrink. Soms is ook alleen een natte spons in de nek genoeg afkoeling om de verdere zware reis omhoog voort te zetten!
Binnen in de legertent, 3 meter van mij verwijdert, staat een bed waar fietsers zich kunnen laten masseren. Ook erg handig als je nagaat dat al vele fietsers inmiddels zo´n 5 of 6 keer omhoog zijn gefietst!! Echt ongelooflijk dat ze nog kunnen staan uberhaupt..

Vanmorgen om half 4 ging mijn wekker. Mijn vader was inmiddels al op en had al 3 ontbijtjes achter de kiezen. Hij maakte zich op om vandaag 6 keer de Alpe D´Huzes op te fietsen.. Nog even ben ik blijven liggen in mijn bed, het is niet dat ik wekelijks om 4 uur op sta, dus een beetje moeite had ik wel..

Na me te hebben aangekleed en te hebben ontbeten ben ik samen met mijn zussen en mijn moeder gaan kijken hoe mijn vader om 5.09 uur met de hele bubs starte aan deze geweldige dag!
Omdat het nog zo donker was, waren al die lichtjes op al die fietsen echt waanzinnig om te zien!! Wat een hoop mensen.. Wat een hoop fietsen.. Wat een motivatie staat op al die gezichten!!!!


Hierna ben ik me gaan haasten om te vrijwilligen in boch 21, de eerste bocht die de klimmers tegenkomen.. Misschien ook wel de gemeenste haarspeldbocht van de gehele berg! Wat een klim moet je maken, ongelooflijk..
In deze bocht, zo vroeg in de ochtend, samen met mijn zus flink wat fietsers aangemoedigd door te gaan en niet op te houden! Sommige fietsers stapten even af om wat laagjes uit te trekken, wat te drinken, op adem te komen of om een binnenband te verwisselen. Veel verschillende reacties kregen we op onze vrolijke begroetingen naar al die helden die ons voorbij kwamen. Zo waren er veel zo geconcentreerd dat ze ons nauwelijks zagen en anderen die vanaf de fiets vroegen om koffie.. haha.. Maar mijn (onze) grootste en belangrijkste taak was natuurlijk de fietsers waarschuwen voor tegemoedkomend verkeer. Een erg gevaarlijke bocht, waarin het dalen zo ontzettend hard gaat dat tegenliggend verkeer ontzettend gevaarlijk kan zijn. Als dit het geval was moest ik doormiddel van een vlag de fietsers en het andere verkeer waarschuwen.. Een heel belangrijke klus dus!!

Om 8.00 uur werden mijn zus en ik afgelost door twee andere vrijwilligers en hadden wij de tijd om terug naar de caravan te gaan en daar onze moeder te zien klaarmaken voor vertrek.
Van mijn vader is het een geweldige prestatie en alle bewondering voor zijn ongelooglijke doorzettingsvermogen!! Maar wat mijn moeder neer gaat zetten, voelt toch heel anders. Twee jaar geleden kreeg ook zij (en wij als haar gezig dus ook) het nare bericht dat ze kanker had, een klap in ons gezicht. Een hele moeilijke, verschrikkelijk verdrietige tijd kwam ons tegemoet, maar de strijdlust bij mijn moeder is nooit verdwenen, sterker nog, het werd alleen maar sterker!! Na pijnlijke operaties en vele chemokuren is mijn moeder nu in volledige remissie (kankervrij dus).. Eindelijk weer ademhalen..
Door het goede herstel van mijn moeder, heeft ze samen met mijn vader besloten zich aan te melden voor Alpe D´HuZes, om voor nog veel meer andere mensen te strijden TEGEN KANKER!! Geweldig dat ze dit nog mag meemaken, geweldig dat ze zich zo ontzettend moedig inzet en zo´n prestatie levert voor het KWF. Ongelooflijk trots ben ik op haar.
En het mooie is.
Al die voornemens,
Al het getrain,
Heb ik twee uur geleden uit zien komen. Mijn moeder kwam omhoog gefietst, HOE EMOTIONEEL!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Geschreven door: Stefanie Komduur
Blogger Bocht 7
Tijd: 16.25uur.